Η Περιοχή

Αξιοθέατα/Μνημεία

Σιδηρόπορτα

Η Μονή Σιδηρόπορτας πήρε το όνομά της από τη βαριά σιδερένια πόρτα που έφερε από την Κωνσταντινούπολη ο ιδρυτής της και τότε Επίσκοπος Μεθώνης Παρθένιος προκειμένου να ασφαλίσει τη μονή γράφοντας επάνω της να “αγροικιέται αιωνίως”. Σημειώνεται ότι ο Μεθώνης Παρθένιος ήταν από τους πρώτους μοναχούς της Μονής Σιδηρόπορτας.

Ο ναός της Μονής Σιδηρόπορτας, η οποία κάποτε ήταν γνωστή και με τα ονόματα Παναγία ή Πλάσταινα ή Περίβλεπτος, είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου αν και εορτάζει στις 23 Αυγούστου, στην Απόδοση ή λαϊκότερα στα «εννιάμερα της Θεοτόκου».

Μυστράς

Ο Μυστράς, γνωστός και ως Μυζηθράς στο Χρονικόν του Μορέως, ήταν μία οχυρωμένη ελληνική πόλη και πρώην δήμος (Δήμος Μυστρά) στη Λακωνία της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Ευρισκόμενος στον Ταΰγετο, κοντά στην αρχαία Σπάρτη, ο Μυστράς υπήρξε πρωτεύουσα του βυζαντινού Δεσποτάτου του Μυστρά τον 14ο και 15ο αιώνα, βιώνοντας μία περίοδο ευημερίας και πολιτιστικής άνθησης. Η περιοχή παρέμεινε κατοικημένη καθ’ όλη τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, όταν εσφαλμένα θεωρήθηκε από τους δυτικούς ταξιδιώτες ότι ήταν η αρχαία Σπάρτη. Τη δεκαετία του 1830, εγκαταλείφθηκε και χτίστηκε η νέα πόλη της Σπάρτης, περίπου 8 χιλιόμετρα ανατολικά.

Καιάδας

Με το όνομα Καιάδας αναφερόταν στην αρχαιότητα μεγάλο βάραθρο κοντά στην αρχαία Σπάρτη, στους πρόποδες του όρους Ταΰγετος. Σήμερα το σπηλαιοβάραθρο βρίσκεται κοντά στη Τρύπη, δίπλα στο δημόσιο δρόμο Σπάρτης-Καλαμάτας. Μερικοί τον ταυτίζουν με τους «Αποθέτες», εκεί όπου οι αρχαίοι Σπαρτιάτες λέγεται ότι έριχναν τα ανάπηρα ή καχεκτικά βρέφη προκειμένου έτσι να διασφαλίσουν την ευγονική της φυλής τους.

Πηγές του Ευρώτα

Στην έξοδο του Σκορτσινού για Πετρίνα, θα βρούμε στα αριστερά μας σε έναν ειδυλλιακό γραφικό τόπο τις πηγές του Ευρώτα. Εδώ λέγεται ότι η Ωραία Ελένη πέρασε τα νεανικά της χρόνια, πίνοντας νερό από την πηγή βόρεια του κάστρου του Χελμού.

Πολιανή

Η Πολιανή είναι ορεινό χωριό της Μεσσηνίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 654 μέτρων και σε απόσταση 21 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα. Είναι η γενέτειρα των μεγάλων αγωνιστών του 21, Γεωργίου Δικαίου ή Παπαφλέσσα και του Αναγνωσταρά ή Χρήστου Κορομηλά-Παπαγεωργίου.

Μαρδάκι

Στην κορυφή ενός μικρού λόφου με εξαίρετη θέα μέχρι τον Μεσσηνιακό κόλπο,νότια της Νέδουσας, στην περιοχή της Αλαγονίας, βρίσκεται η μονή που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι γνωστή ως Μονή Μαρδακίου.

Κτίστηκε το 1504 από τον Θεόδωρο Χανδρινό, άρχοντα από την Αλαγονία, που έγινε μοναχός με το όνομα Θεοδόσιος, όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή στον νάρθηκα του καθολικού, δίπλα στο πορτρέτο του κτήτορα. Όμως, διάφορα ευρήματα δείχνουν ότι πρέπει να είχε ιδρυθεί νωρίτερα, ίσως επάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, και τότε πιθανόν να ανακαινίσθηκε.

Αναρριχητικό πάρκο Νέδουσας

Η Νέδουσα προσφέρει ένα όμορφο τρισδιάστατο σκηνικό όχι μόνο για αναρρίχηση αλλά και για βόλτες στη γύρω περιοχή όπως στην Μονή Μαρδακίου, στα γειτονικά χωριά Αλαγονία, Πηγές και Αρτεμισία, περπάτημα στο καλντερίμι της Βελανιδιάς, ενώ παράλληλα βρίσκεται μόνο 40 λεπτά μακριά από το αναρριχητικό πάρκο της Λαγκάδας.

Μελέ

Τα κτίσματα της ιστορικής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Μελέ απέχουν 800 μέτρα ασφαλτοστρωμένου δρόμου από το ξενοδοχείο, κάτω από το φυσικό φρούριο Μελέ στην Βόρεια πλευρά του Λυκούριου όρους (πρόβουνου του Ταϋγέτου), όπου υπάρχουν ερείπια από τη Μεσαιωνική σχολή Μελέ και τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια, στα οποία δίδαξαν σπουδαίοι καθηγητές και ιεράρχες και φοίτησαν μεγάλα ονόματα όπως ο Μπενάκης, ο Μελετόπουλος κ.ά. Κατάλοιπο εκείνων των εκπαιδευτηρίων είναι το σημερινό σχολείο της Αρτεμισίας, στο οποίο πλέον δε φοιτούν μαθητές και χρησιμοποιείται για διάφορες εκδηλώσεις.

Βόλιμνος

Στο Βόλιμνο υπάρχουν ερείπια του Ιερού της Λιμνάτιδας Αρτέμιδας. Από εκεί ξεκίνησαν οι πολύχρονοι Μεσσηνιακοί πόλεμοι, που κατέληξαν στην κατάληψη των Μεσσηνίων από τους Σπαρτιάτες. Ο έφορος αρχαιοτήτων ελληνιστής Λουδοβίκος Ρος, επισκέφτηκε το 1838 τον αρχαιολογικό χώρο στον Βόλιμνο και άφησε τις μαρτυρίες του σε ειδική αναφορά.

Πέτρινο Εξάτοξο Γεφύρι

Το πέτρινο εξάτοξο γεφύρι στη θέση “Άγιος Πολύκαρπος” ή “Λαγού χάνι” ή “Ποταμιά”. Είναι πανέμορφο εντυπωσιακό γεφύρι με ομοιόμορφα και ισομεγέθη τόξα χτισμένο το 1901 με την χαρακτηριστική γκρίζα πέτρα της περιοχής, μοναδικό στην Πελοπόννησο σύμφωνα με εκτίμηση του υπευθύνου καταγραφής τεκμηρίωσης πέτρινων γεφυριών Πελοποννήσου Θ. Χαμάκου, στις 14-3-2014.

Πέτρινο Γεφύρι του Βυρού

Το πέτρινο δίτοξο γεφύρι του Βυρού, ένα χιλιόμετρο μετά από το γεφύρι του Αγίου Πολυκάρπου. Αποτελεί μέρος της παλαιάς ημιονικής οδού της Αρτεμισίας προς τα σιταροχώραφα του Πέρα (Βόλιμνος, Καρυά, Ρογκοζωνίτσα) και προς Καλαμάτα.

Γεφύρι της Ματζίνειας

Το πέτρινο μονότοξο γεφύρι της Ματζίνειας, εκατό μέτρα μετά το γεφύρι του Βυρού προς την Σίτσοβα (Αλαγονία). Αποτελούσε μέρος της παλαιάς ημιονικής οδού που συνέδεε την Σίτσοβα με τον δρόμο της Αρτεμισίας προς Καλαμάτα, μέσω της γέφυρας του Αγίου Πολύκαρπου, το Λαγού Χάνι και της Μονής Βελανιδιάς.

Λυκούριο Όρος

Ο Άι-Γιώργης και το Λυκούριο όρος δεσπόζουν απέναντι από το χωριό. Εκεί υπήρχε το φυσικό οχυρό των Δενθιάδων στην αρχαιότητα, ενώ μέχρι σήμερα η περιοχή ονομάζεται Κάστρο. Στην κορυφή του γίνεται πανηγύρι κάθε χρόνο μετά το Πάσχα.